Είναι κομψό να σκίσει τους τοίχους σε μικρά βικτοριανά σπίτια, επιτρέποντας το φως να ρέει αν και και τα νοικοκυριά για να μοιραστούν το μεγάλο ανοιχτό χώρο. Μου αρέσει η ιδέα, αν και συχνά αμφισβητώ αν η έλλειψη ιδιωτικότητας (και το κόστος της θέρμανσης) θα κατέληξε να είναι ενοχλητικό μακροπρόθεσμα.
Για να σας βοηθήσουμε να φανταστείτε αυτό το δίλημμα, εδώ είναι μερικές εικόνες κινήτρων ανοιχτών, υψηλών χώρων, που συμμορφώθηκαν με μικρότερα, κλειστά δωμάτια:
Η διαδρομή ανοιχτής ιδέας κάνει για φωτεινά, ευρύχωρα δωμάτια, ωστόσο ο θόρυβος καθώς και οι μυρωδιές μαγειρέματος γίνονται γρήγορα. Ως εναλλακτική λύση, επιθεωρήστε αυτούς τους άνετους, κλειστούς χώρους:
Οι κλειστές χώροι είναι πολύ πιο ιδιωτικοί, ωστόσο δεν είναι πάντα το καλύτερο για διασκέδαση. Ωστόσο, μου αρέσει ότι κάθε ιδιωτικός χώρος μπορεί να έχει το δικό του στυλ διακόσμησης – το οποίο είναι δύσκολο να τραβηχτεί σε μια περιοχή χωρίς τοίχους ή πόρτες.
Βλέποντας ότι δεν έχω κατοικούσε σε έναν πραγματικό χώρο ανοιχτής έννοιας, είναι δύσκολο για μένα να κρίνω, γι ‘αυτό το αφήνω όσο κι εσύ-τι προτιμάς, ανοιχτά ή κλειστά δωμάτια;
Φωτογραφίες: 1. Αρχική σελίδα και σπίτι, φωτογραφία από τη Virginia MacDonald2. Αρχική σελίδα και σπίτι, φωτογραφία από τον Robert Lemermeyer3. Αρχική σελίδα και σπίτι, φωτογραφία από τη Virginia MacDonald4. Αρχική σελίδα και σπίτι, φωτογραφία από τον Michael Graydon5. Αρχική σελίδα και σπίτι, φωτογραφία από την Donna Griffith6. Αρχική & Αρχική, Φωτογραφία από τον Chris Tubbs